Spacery po warszawskiej Pradze i Starym Mieście

  Uczęszczając do szkoły położonej na warszawskiej Pradze skusiłam się na zbadanie jej pozornie mniej zachęcających zakątków. W majówkę, razem z przyjaciółką (bo samemu nie radzę) łaziłyśmy, szukając miejsc, które z pozoru brzydkie, okazują się prawdziwymi perełkami dla fotografa... Nawet tego mało doświadczonego...

Jeden z moich ulubionych motywów, czyli szukanie naturalnych ram dla zdjęcia

"Mistrz marketingu"

Tego zdjęcia miało tu nie być. Nie poświęciłam mu nawet minuty na obróbkę, ale za to chyba 15 razy robiłam z siebie wariatkę, włażąc na środek ulicy żeby zrobić zdjęcie z tramwajem! Inaczej sobie to wyobrażałam, to miał być stary model. Następnym razem będzie lepiej

Na koniec kolorowy akcencik, czyli chwila wytchnienia na Starym Mieście. Często wyobrażam sobie, jak piękne zdjęcia mogłabym zrobić, gdyby nie było tam takich tłumów :c

Z Pragi utkwił mi w głowie jeszcze jeden obraz: przechodząc ulicą, zobaczyłam kobietę siedzącą na zewnętrznym parapecie okna na drugim piętrze. Na cały regulator leciała z odtwarzacza piosenka "A mury runą...", dziewczyna miała na głowie futrzaną czapkę i śpiewała co sił w płucach... Takie doznania tylko na Pradze.

Rysunki postaci, czyli zacznijmy od końca

  Decyzja zapadła, blog będzie. Zmiany trwają: nazwa, choć nie mam pojęcia skąd taki pomysł, adres, częściowo nagłówek... Poczekamy zobaczymy :)

 Poszerzenie działalności bloga będzie ułatwieniem, bo prezentując autorską biżuterię od ponad dwóch lat ciężko czymś zaskakiwać. Pojawią się zdjęcia, książki, rysunki, projekty... Chyba wszystko to, co kocham, a na co łatwiej mi znaleźć czas na co dzień.

 Zaczniemy od rysunków, którymi żyję od pół roku. Rysunek tak naprawdę był w jakiejś części moim hobby od zawsze, ale jakoś tak już się działo, że nigdy nie brałam lekcji, a tworzyłam jedną pracę na pół roku... To było takie moje naiwne i powolne samouctwo. Dzięki przyjaciółce i jej namowom, za które z całego serca dziękuję, zaczęłam chodzić na luźne lekcje do studentów ASP. Trzy miesiące, niewiele, a jednak poczułam zainteresowanie na nowo! Wróciły chęci, pomysły... Sami spójrzcie. Wiem, że są nieprofesjonalne, ale narysowane z sercem. Poza tym dziś pokażę same postaci, portrety, które są najgorsze, ale za to najbardziej efektowne.

Audrey Hepburn. Ze zdjęcia, które zna każdy... Ale i tak czułam, że muszę to narysować! Drugi portret w życiu. Oczywiście niedokończony, no bo ja i kończenie pracy? Rozmiar: A3

Teraz pozwalam się śmiać! Hahaha, sama się śmieję :D

Te wielkie oczy... I małe usta... To moja pierwsza twarz w życiu, pierwszy portret, z którego byłam naprawdę dumna. Szybko się to zmienia jak widać! Rozmiar: A3

To jedna z moich ostatnich prac i ostatnia postać. Rysowałam ją w całości na rozmiarze B2, ale nie dokończyłam, bo nie zdążyłam na zajęciach, a model nie figurka, do domu nie zabierzesz...

 Jak wrażenia? Mam jeszcze sporo martwej natury, projektów tatuaży, jakichś kwiatków... Wszystko w swoim czasie. Tymczasem pozdrawiam "nowych starych" czytelników :)

EDIT: zmiany adresu i nazwy nie będzie, mimo że nie pasują zupełnie do tego, o czym będę pisać. Jednak zmiana adresu stała się ogromną przeszkodą i problemem, więc już niech zostanie ;)

Pastelowe, słodkie wsuweczki

Wsuwki zrobione na współpracę. Tak naprawdę od wysłania tamtej paczki nie mam zupełnie czasu na nawet myślenie o biżuterii, a co dopiero robienie jej. Jak tak dalej będzie, to ja nie wiem co się będzie działo z blogiem... Jeszcze mam co pokazywać, parę zdjęć zachomikowałam, ale to na max. 2 posty. No cóż, trzeba liczyć na ferie, do których niestety jeszcze trochę czasu ;)

Naszyjniki z herbatnikiem i ciastkiem

\

Za oknem mroźna i śnieżna zima, więc trochę postanowiłam ją ocieplić... Ciacha robiłam na potrzebę współpracy.

Muszę się też przyznać, że ostatnio nie robię praktycznie żadnej biżuterii, nie mam czasu. Zaczęłam chodzić na całodniowe zajęcia w soboty, co jeszcze pogorszyło sprawę, bo właśnie w soboty miałam zwyczaj siadać do modeliny. Na szczęście jeszcze chwila i będę miała ferie. Mam nadzieję, że uda mi się nadrobić zaległości... 

Buziaki! xo xo

Tak słodko, że aż trudno to sobie wyobrazić...

  Nie dość, że nie pisałam długo, to jeszcze przegapiłam rocznicę powstania bloga. I to drugą! Taka ze mnie profesjonalistka. Ale na żadne candy/rozdawajki/konkursy i inne głupoty nie liczcie. Mam regularne randki z matematyką, nie mam czasu!
  W ramach przeprosin wygrzebałam jedną z moich ulubionych bransoletek :)

Bardzo, bardzo, bardzo słodka. I niestety posiada już właściciela :(

Trochę odmiany, czyli tematyka muzyczna zawitała w moich cudeńkach

  Kolczyki zrobiłam na zamówienie - miał to być prezent dla osoby, która gra na pianinie i bardzo interesuje się muzyką. Przy okazji przyszedł mi też do głowy kawałek klawiatury w formie naszyjnika... Oceniajcie ;)

Temat mi się spodobał, więc kto wie, może kontynuuję go w przyszłości...