piątek, 29 marca 2013

Coś innego, coś nowego

  Wyjechałam na święta 200 km od domu i zapomniałam wziąć najważniejszych rzeczy dla mnie, takich jak karta pamięci do aparatu itp... Ja bez możliwości robienia zdjęć nie istnieję. Zwykle jak się nudzę, to idę zrobić jakieś zdjęcia, albo miejscowych kotów, albo kwiatów, roślin... Teraz nawet nie mam za bardzo z czego postu skleić, bo większość zdjęć trzymam w aparacie. Na szczęście znalazłam awaryjny folder w komputerze, a były w nim takie półfabrykatowe drobiazgi:


  • kolczyki vintage z mini kremowymi różyczkami


  • baza naszyjnika z pismem vintage (przeznaczona dla pani Izy, która zajmuje się scrapbookingiem i wykorzysta ją pewnie do jednej ze swoich pięknych kartek)



  Jak mówiłam, post dziś skromny, ale tuż po świętach możecie się spodziewać nowej biżuterii, sporo mam już przygotowane. Wesołych świąt!!



środa, 27 marca 2013

Sowy. Sowy wszędzie!

  O jaaaa, najmocniej przepraszam! Chyba wieki mnie nie było. Ale mam wytłumaczenie! Zawsze mam milion wytłumaczeń, ale serio, nie pamiętam żebym miała taki kocioł w szkole. Jakiś koszmar, sprawdzian na sprawdzianie. Przed końcem szkoły wszystkim nauczycielom się przypomniało, że przydałoby się nas czegoś nauczyć... I skończyło się na tym, że codziennie do późnej nocy siedziałam i się uczyłam. Na szczęście przyszły święta i mogę chwilę odpocząć. Polepić też...

  Tematem dzisiejszego postu będą SOWY. Wiem, to dziwne że odchodzę od słodkości :) Jednak w kawiarni, w której wystawiam biżuterię pojawił się taki pomysł. Myślę, że wzór trzeba porządnie dopracować, na razie jest taki, robiłam go na szybko więc nie jest to nie wiadomo co. Może się będzie sprzedawać?





 No to, hem, mam nadzieję, że się podobają... W planie mam zrobić trochę inny wzór, może trochę bardziej podłużny, dopracowany. Tymczasem zmykam się pakować, jutro rano wybywam na święta ;)




środa, 6 marca 2013

Jak bawię się w postcrossing

 Post miał być wczoraj, wiem, przepraszam.
Chcę pokazać wam akcję, w której uczestniczę od około roku - Postcrossing.

Na czym to polega?
Jest to akcja, która ma przywrócić tradycyjny sposób wysyłania wiadomości - za pomocą pocztówek. Każdy może zarejestrować się na stronie postcrossing.com i zacząć wysyłać pocztówki do losowo wybranych osób z całego świata! Jeśli wyślesz pocztówkę i odbiorca potwierdzi, że dotarła, osoba z dowolnego miejsca na świecie losuje twój adres i lada dzień możesz spodziewać się pocztówki z Tajlandii, USA, Tajwanu czy innego niesamowitego miejsca...

Skąd dowiedziałam się o akcji?
Oczywiście wszystko znalazłam na blogach - pierwsze wzmianki na jednym blogu, potem kolejne i wreszcie polskie postcrossingowe fora internetowe. Zachęciły mnie szczególnie pocztówki, które pokazywały różne osoby na blogach.

Dlaczego warto?
Ponieważ to cudowna akcja łącząca ludzi z całego świata, pozwalająca poznać przeróżne kultury... Można także pokazać zagraniczniakom, że nasza mała Polska jest piękna! Tak wiele ludzi odpisuje do mnie, że nie wiedziało że mamy tak cudne wybrzeże, góry...
Przede wszystkim postcrossing kosztuje naprawdę niewiele! Samo uczestnictwo jest bezpłatne, jedyne co musisz włożyć to wynalezienie pocztówki w domu, kupienie znaczka i podniesienie tyłka z fotela w celu pójścia na pocztę.
Kartki, które dostaję czasem przerastają moje najśmielsze oczekiwanie... Nigdy nie dowiesz się, jakie to cudowne póki nie spróbujesz :)

Ile wysłałam pocztówek, a ile dostałam?
Wysłałam 32 pocztówki - w ciągu prawie roku to bardzo mało, jednak czasem brakowało czasu, a czasem nawet tych kilku złotych na pocztówkę i znaczki - kieszonkowe nie pozwala na wiele.
Otrzymałam 35 pocztówek, może się to wydawać dziwne, bo 1 pocztówka = 1 pocztówka, ale zdarzyło się 3 razy, że dwie osoby w jednym czasie wylosowały mój adres i dostałam nadprogramowe kartki. Nie ukrywam, nie przeszkadzają mi takie błędy ;)

A teraz najważniejsze: zdjęcia!

Kiedy nagromadziłam ponad 30 pocztówek, postanowiłam coś z nimi zrobić, aby nie leżały w pudle... Moje cztery ściany są dość gołe, więc postanowiłam kawałek obkleić pocztówkami, które przyszły do mnie z postcrossingu. Dwie z nich co prawda są prywatne, ale dużo dla mnie znaczą i musiałam je umieścić w kolekcji :D


Nie wiem czy coś kojarzycie; kiedyś wspominałam o tym, że w wolnych chwilach zajmuję się decoupagem. Wykorzystałam swoje podstawowe umiejętności i zrobiłam pudło z trzema przegródkami na pocztówki, które kupowałam w różnych miejscach Polski i które nadają się do wysyłania. Oddzielna przegródka jest na koperty, bo w nich czasem docierają pocztówki - uwierzcie, że niektóre znaczki (np. chińskie) czasem są piękniejsze od samej kartki!


Napis słabo wyszedł, ale i tak lubię to pudło. Teraz pokażę kilka ulubionych pocztówek...






Pierwsza to pocztówka, której przyjścia nie pamiętam tak barwnie, jak żadnej innej... Była to moja pierwsza kartka, jaką w ogóle otrzymałam, a możecie się domyślać z jaką niecierpliwością na nią czekałam! Gdy przyszła po zaledwie 6 dniach (niewiele, naprawdę) i okazało się, że jest z Tajwanu (o krajach wschodnich marzyłam najbardziej), skakałam tak wysoko, że głową sięgałam sufitu... A wysoka nie jestem ;))

Druga jest z Finlandii. Nie urzekł mnie w niej tak bardzo sam obrazek, co treść - nadawcą była dziewczyna, która urodziła się tego samego dnia co ja. Opisała, że mamy takie same zainteresowania i podobne cechy charakteru... Niesamowite, żałuję, że nie udało mi się utrzymać z nią kontaktu. Niestety nie każdy chce utrzymać znajomości dłużej.

Trzecia to pocztówka moich marzeń... Szaleję za tego typu vintage zdjęciami, obrazkami, grafikami! Przywędrowała do mnie z Białorusi. 

Na czwartym zdjęciu możecie zobaczyć znaczki na kopercie, w której otrzymałam dwie kartki z USA, stanu Ohio. Są to jedne z ładniejszych znaczków, baardzo je lubię :3

To wszystko, i tak bardzo dużo pokazałam. Podobają wam się tego typu posty? Chcecie więcej? Mam jeszcze kilka pomysłów, temat postcrossingu też mogę pociągnąć. W zanadrzu trzymam bardzo smutną historię jednej pocztówki, a raczej jego właściciela...



poniedziałek, 4 marca 2013

Kolczyki - "głodne" ciacha

  Ostatnio kombinowałam z różnymi strukturami ciast, jest to dość czasochłonne i ostatnio udało mi się znaleźć na to chwilkę. Chciałam uzyskać biszkoptowy efekt, ale wyszło jak wyszło...


Torciki śmiesznie się rozdwoiły...


...i wyglądają jakby same chciały mnie zjeść :( 

  W sumie szkoda, bo struktura wyszła fajnie. Jeszcze kiedyś popróbuję i będę umieszczać moje niezdarne wypociny.

  Aha i najważniejsze: chciałam wam pokazać malutką wystawę mojej i koleżanki (Czekoladowe Atelier, swoją drogą zapraszam bo się rozkręca) biżuterii w kawiarni w naszym mieście.


  Można tam zobaczyć zbiór naszej biżuterii, obok leży cennik i na miejscu można kupić jakieś drobiazgi.

Oto adres kawiarni:
Kafka u Leszka
ul. Piłsudskiego 13
Legionowo (koło Warszawy)

  Serdecznie zapraszam! Oprócz tego, że kawiarnia zgodziła się na reklamę naszego biżu, jest tam cudowna atmosfera i cichutko powiem, że to moja ulubiona kawiarnia. Zawsze cisza, fajna muzyka, można pograć w gry, skupić się na własnych myślach i oczywiście wypić pyszną smakową kawę.
  Wiem, że mieszkamy w niewielkim mieście i pewnie nikt nie będzie miał okazji wpaść, ale i tak robię reklamę ;)

PS: Jutro notka o moim mało artystycznym hobby...